به جرات می‌توان گفت کاپ طلایی پرحاشیه‌ترین وزیر کابینه دولت چهاردهم را می‌توان به محسن پاک نژاد، گزینه پیشنهادی در وقت اضافه وزارت نفت داد. گزینه‌ای که بین پاسکاری عارف و زنگنه، در نهایت به ثمر نشست و به عنوان وزیر پیشنهادی نفت، وارد فهرست کابینه شد.

ورود پاکنژاد به این فهرست موجب روانه شدن سیل انتقادات به عملکرد سالیان وی شد. مهم‌ترین نقد که سایه سنگینی بر چهره پاکنژاد انداخت، قرابت بسیار زیاد وی به بیژن زنگنه، وزیر سابق نفت بود. وزیری که نام ش هجمه بسیار منفی را در یاد‌ها زنده می‌کرد. این هجمه منفی محدود به فضای سیاسی یا فنی صنعت نفت نبود بلکه کارکنان نفت نیز خاطره خوبی از عملکرد زنگنه نداشتند. حال وقتی یکی از نزدیکان زنگنه که سهم فعالیت ستادی‌اش نسبت به حضورش در صف عملیات پیشی می‌گیرد، به عنوان وزیر نفت مطرح شد، فضای ایام سیاه صدرات شیخ الوزرا در نفت، دوباره زنده شد.

طی یک هفته‌ای که کمیسیون‌های تخصصی به بررسی اقدامات و کارنامه فعالیتی محسن پاکنژاد می‌پرداختند، اخبار خوبی از بهارستان درباره وی مخابره نمی‌شد. به نحوی که از ۲۳ عضو کمیسیون انرژی، ۱۶ نفر با رای منفی پاک نژاد را بدرقه کردند.

بازی رسانه ای کمک حال پاکنژاد شد

جریان حمایتی از پاکنژاد که ید طولایی در بازی‌های رسانه‌ای دارند، نامه حمایتی برای پاکنژاد با امضای ۱۰ تن از مدیران زنگنه تهیه و منتشر کردند. نامه‌ای که تقریبا ردی از خوشنام‌ها و پیشکسوتان نفت در آن دیده نمی‌شد. به گفته یک مقام آگاه، واکنش منفی مجلسی‌ها به پاکنژاد و نزدیکی زیاد وی به زنگنه موجب شد که بسیاری از مدیران خوشنام و خوش سابقه از حمایت پاکنژاد امتناع کنند.

گام بعدی پاک نژاد مصاحبه با خبرگزاری اداره کل روابط عمومی وزارت نفت به مدیریت شخصی از گزینه‌های نزدیک به جبهه پایداری و دست نشانده مسعود میرکاظمی بود!

بازی ادامه داشت و چهار روز پیش طی اقدامی بی سابقه محسن پاکنژاد با درخواست از هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی خواهان فرصتی دوباره برای حضور در کمیسیون انرژی و ارائه برنامه‌ای دیگر شد. این درخواست بی سابقه با موافقت هیات رئیسه مواجه شد! به نظر می‌رسید ورق به نفع پاکنژاد برگشته است. ساعت ۷ شب چهار روز پیش این وزیر پیشنهادی پر حاشیه دوباره راهی کمیسیون انرژی شد و طبق گفته یکی از حاضرین در این جلسه، در بر همان پاشنه قبلی چرخید و جلسه بدون نظر و رای خاصی تمام شد.

پرچمداری جناح راست برای یک گزینه پرابهام

روز گذشته اخبار عجیبی از فضای نفت، دولت و مجلس به گوش رسید. حال نام برخی از اشخاص اثرگذار را می‌شنیدیم که برای حمایت از محسن پاکنژاد کت درآوده بودند و به میدان آمدند. آقایان «خ» و «ع» !

اینکه گزینه‌ای مانند پاکنژاد که هرگز مراحل رشد مدیریتی را از بخش کارشناسی و سطوح پایین طی نکرده و مستقیما بر کرسی‌های مدیریتی دانه درشتی تکیه زده، مبین این حقیقت می‌تواند باشد که وی در تمام ادوار با حمایت جریان‌های مدیریتی و البته سیاسی کلان، پله‌های ترقی را طی کرده است. پاکنژاد در حالی  تجربه مدیرعاملی شرکت نیکو به عنوان شاخه بین المللی شرکت ملی نفت را در کارنامه دارد که کل حضور وی در منطقه عملیاتی صنعت نفت را می‌توان به آتش سوزی رگ سفید خلاصه کرد. حضوری که با تیم تصویری و عکاسی پروپیمانی همراه بود که عکس‌های آتلیه‌ای موجود از وی در منطقه عملیاتی رگ سفید، صحه بر این مطلب می‌گذارد.

سوالی که ذهن هر مخاطبی را می‌تواند درگیر کند این است که طی این چند روز اخیر پاکنژاد چه ورق آسی رو کرده که توانسته طی اقدامی بی سابقه دوبار به کمیسیون انرژی رفته و نظر رضایت برخی از چهره‌های اصیل اصولگرا و جناح راستی را برای حمایت از خود جلب کند.