چهارمین دوره ی فستیوال کوچه که قرار بود با حضور اقوام مختلف موسیقی کشور از ۵ تا ۱۰ اردیبهشت ماه در بوشهر برگزار شود،ولی نشدکه بشود و در شب گذشته با اجرای سنج و دمام برای مردم داغدیده ی بندرعباس، به کار خود پایان داد.
داستان کوچه، باحاشیه‌هایی برای شروع به کار خود همراه بود و مجوز فعالیتش در ابتدا لغو و سرانجام صادر شد وحاشیه هایی که درپی داشت.
نکته ای که دراین بین بسی چشمگیراست،همدردی این فستیوال باحادثه ی دلخراش اسکله ی شهیدرجایی بندرعباس است.
کوچه ای که علیه آن گردآمدند،تبدیل شدبه کوچه ای که درآن گردامدندتابامردم مصیبت دیده ی بندرعباس همدردی نمایند.آری؛بنی آدم اعضای یکدیگرند…
«جنوب خونه‌ایه با یه نخلی وسطش، یه کُناری گوشه‌ش، یه قایقِ کهنه‌ای کُنجش.یه اتاقیش اهوازه، یکیش بوشهره، یه بزرگ و پهن و قشنگیش بندرعباسه.خونه‌ای که یه چیشش گریه‌س، دیگه دست ‌و نی و نای نداره.کوچه رو به شرق، رو به بندر، زانو بغل می‌گیره و از منتهی‌الیه شادی رو به نهایت غم سکوت می‌کنه.
کوچه نه تنهابسته نشدبلکه امتدادپیدانمود،آنهم ازبوشهر تا بندرعباس.
محمدمحمودی۱۴۰۴/۲/۷
بندرعامری.