جناب آقای یوسف حمیدپور بزرگوار:

تشکر وقدردانی از اظهار نظرتان،پیش از آنکه به نظر مرقومه اتان بپردازم،لازم می بینم خدمتتان عرض دارم که هدف بنده از نوشتار ملحوظ نطر قرارداده،اشاره به ناتوانی جناب آقای تاجگردون نبوده ونیست،بلکه حرف من این است که میگویم بی عدالتیهای حاکم در جامعه،بخصوص در موضوع تقسیم ناعادلانه ثروت ومنابع کشور معلول نبود یک قانون متقن ونیز مکانیسم نظارتی قوی است.که این مهم از وظایف اولیه نمایندگان میباشد.واما بعد:
آقای حمیدپور عزیز،اگر بپذیریم که برابر اصل ۶۷ قانون اساسی،کلیه نمایندگان سوگند یادکردندکه با تکیه بر شرف انسانی خویش،بعنوان امینی عادل پاسداراجرای دقیق عدالت اجتماعی در حق کلیه ملت ایران باشند.با این توصیف آیا بهترنبودجناب آقای تاجگردون بجای سوء استفاده از موقعیت خود در تحصیل سهم بری بیشتراز کیسه ی ملت بنفع مردمان خوب زاگرس نشین،تلاش در انجام وظیفه ذاتی خود در اجرای دقیق قانون اساسی وتوزیع عادلانه اعتبارات مینمود؟
آقای حمیدپور
از اینکه از ازمنه گذشته تا کنون مردم مناطق محروم کشور در توزیع عادلانه ثروت و… مورد ظلم وبی عدالتی وکم لطفی قرارگرفته اند،شکی نیست.وایضاشاهدیم که ًرویه حاکم برجامعه برای دستیابی به ثروت ومنابع بیشتر بر پایه نظام چانه زنی ومیزان نفوذ وقدرت افراد طرح ریزی شده است.وآقای تاجگردون نیز از این شیوه جهت تحصیل سهم بری بیشتر بنفع مردم زاگرس نشین سود برده،غافل از این که حق دیگران ضایع نموده است.بنظر بنده راه حل جبران عقب افتادگیهای چندین ساله مناطق محروم بخصوص مردمان زاگرس نشین در دستبردبه حقوق دیگر ان نیست،بلکه در تدوین قوانین واجرای سازوکار مکانیسم دقیق وقوی نظارتی است که بتواندراه هرگونه سوء استفاده از صاحبان قدرت را سلب نماید، میباشد.بنابراین ایکاش جناب آقای تاجگردون در این چند ساله ی نمایندگی، به جای انتخاب شیوه نطام چانه زنی،تلاشش را مصروف وظیفه ذاتی خودمیداشت تا امروز که در جمع مجلس نشینان حضور ندارد،دغدغه توزیع ناعادلانه اعتبارات نداشته باشد.
مانا وپایدار باشی