بهرام نکیسا
اساسی ترین سوال این است که مگر چه اتفاقی در جامعه اسلامی روی داده بود که در کمتر از پنجاه سال پس از رحلت پیامبر اسلام (ص)، نوه آن بزرگوار امام حسین (ع) و همراهان ایشان به فجیع ترین شکل ممکن در عاشورای محرم سال ۶۱ هجری در کربلا به شهادت رسیدند؟
تحولات پس از رحلت حضرت محمد (ص) پیامبر عظیم الشان اسلام و مخصوصاً انحرافات و دسیسه های که پس از شهادت امام علی (ع) با تکیه بر پول های کثیف در جامعه روی داد تا معاویه و پس از او فرزندش یزید با توسل به زر و زور و تزویر عهده دار نظام حکمرانی و اداره جامعه اسلامی گردند، علت اصلی شکل گیری انحراف در دین اسلام، جامعه و فاجعه بزرگ در کربلا در عاشورای محرم سال ۶۱ هجری است.
جامعه، مردم، مظلومان و آزادی خواهان آنان که از لقمه های پاک و پدران و مادران و خانواده های با ایمان و مطهر بودند از امام حسین (ع) به عنوان تربیت شده اسلام و حضرت محمد (ص) پیامبر اسلام و امام بر حق مسلمین انتظار داشتند تا در برابر انحرافات بوجود آمده در دین خدا و پیام بعثت حضرت محمد (ص) و شیوه حکمرانی جامعه اسلامی که شیوه ای غیر اخلاقی، غیر انسانی و غیر اسلامی، متکی بر دروغ و ریا و تحجر بود، بر اساس رسالت و مسئولیتی که بر عهده آن بزرگوار بود واکنش نشان دهد و در برابر چنین انحرافی بزرگ، زبان شهروندان و دین اسلام گردد و به مسئولیت خود عمل نماید.
در پی انحراف بوجود آمده امام حسین (ع) با هدف اصلاح از مدینه به سوی مکه خارج می‌گردد و سفری را آغاز می نماید که به شهادت آن بزرگوار و یارانش در کربلا ختم گردید.
امام حسین (ع) در هنگام خروج از مدینه می فرمایند:
«إِنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَلَا بَطِراً وَلَا مُفْسِداً وَلَا ظَالِماً، إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّهِ جَدِّی.
(من از روی هوس رانی یا فساد و ستم خارج نشدم، بلکه برای اصلاح در امت جدم از مدینه خارج می گردم )».
پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) می فرماید:
«انّی تارِکٌ فیکُمُ الثَّقَلَینِ: کِتابَ اللِّٰهِ وَ عِترَتی اَهلَ بَیتی ما اِن تَمَسَّکتُم بِهِما لَن تَضِلّوا اَبَدًا وَ اِنَّهُما لَن یَفتَرِقا حَتّیٰ یَِردا عَلَیَّ الحَوضَ»
«من در میان شما دو چیز گرانبها به یادگار می‌گذارم: کتاب خدا و عترت من، اهل بیتم. تا زمانی که به این دو چنگ بزنید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.»
امام حسین (ع) امانت پیامبر اسلام (ص) دربین مسلمانان بود.
یزید و یزیدیان، آنانی که ننگی بزرگ بر تاریخ حیات خود خریدند در محرم سال ۶۱ هجری با امانت پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت و یاران باوفای آن بزرگوار به بدترین شکل ممکن رفتار نمودند.
امام حسین (ع) در روز عاشورا خطاب به لشکریانی که در مقابل آن حضرت برای جنگ با ایشان صف آرایی نموده بودند می فرماید:
«و ملئت بطونکم من الحرام».
چون شکم‌هایتان از حرام پر شده است، حرف‏های من را گوش نمی کنید».
نام و یاد و حرکت امام حسین (ع) صدای مظلومان و آزادیخواهان جهان است.
مکتب امام حسین (ع) به انسان طالب حق و حقیقت راه و رسم زندگی شرافتمندانه، عدالتخواهانه، آزادانه و خداپرستانه می آموزد.
مکتب امام حسین (ع) مکتب انسان ساز، ایثار و از خود گذشتگی و اصلاح امور مسلمین است.
مکتب امام حسین (ع) مکتب آزادگی و مکتب «هَیهات مِنّا الذلّة» می باشد.
مقاومت کم نظیر ۱۲ روزه ملت بزرگ ایران در جنگ تحمیلی با رژیم صهیونیستی و آمریکا و عوامل انحرافی و نفوذی آنها در داخل کشور درسی از مکتب امام حسین (ع) و ترجمان واقعی «هَیهات مِنّا الذلّة» بود.
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِاللّهِ وَ عَلَى الارْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِكَ عَلَيْكَ مِنّى سَلامُ اللّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللّهُ اخِرَالْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِكُمْ.
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ.