…از جایی ،نقطه ای براین کره ی خاکی گلوله ای از دهانه ی لوله ی یک سلاح شلیک می شود:نه! از جایی،نقطه ای در این کره ی زمین گلوله ای سربی ،سنگین ومخرب از دهانه ی فراخ لوله ی بلند یک سلاح سنگین شلیک می شود دقیق تر از این نمی شود گفت ،مگر اینکه بدانیم درون آن حجم نسبتا مخروطی چه میزان مواد انفجاری طراحی وجاگذاری شده است .این را ما نمی دانیم ،شاید مغزی که فرمان فشردن دکمه ای را می دهد هم نداند چه فرقی می‌کند….؟
پس گلوله ای شلیک شد تا بعد از طی سفری که در خیال من طولانی می گذرد -درجایی از همین زمین فرود بیاید،منفجر شود ،ویران کند وجایی را به آتش بکشد وابری از دود در هوا بماند !!
باری …درجایی انگشتی دکمه ای را می فشارد ،دستی اهرمی را می کشد وهیولایی از دهانه ای رها می شود وبه پرواز در می آید زیر سقف آسمانی که آبی است ،سربی است ،ابری است وشاید هم بارانی .
اما کجا را نشانه گرفته است آن هیولا برای فرود آمدن ،آن پرواز کننده ای که بال ندارد؟ این را هیچکس به دقت نمی داند ،حتی صاحب آن دست یا دارنده ی آن انگشت .
بس کسانی از فرود ناگهانی آن آگاه می شوند که دیگر نیستند تا به ما بگویند چگونه خبر شدند.وزندگی که به هیچ مبدل شد.
دهانه ی فراخ آن خروجی فلزی هنوز بوی دوزخ می دهد.
“طریق بسمل شدن.محمود دولت آبادی ”

《به نام خدایی که دوران از اوست
همه یک طرف، خاک ایران ازاوست》

[ *برای مردم نجیبم*]
“به مناسبت تشییع شهدای وطن”
✍️ *رویا نیکنام*

“ایران زمین تاریخ غنی چندهزارساله دارد، فرهنگ وتاریخ ایران سرگذشت انسانهایی را گواهی می دهد که نماد استقامت، مردانگی، قدرت ومبارزه باظلم بوده اند.
واژه ها برای ایرانیان مفاهیمی همچون آزرم، شکوه، افتخار وبزرگی را به ذهن متبادر می کند. پنداشت عمومی جهان مبنی بر دادگستری وآزادمنشی ایرانیان است که این اندیشه وپنداشت حاصل ودستاورد دهه ها کاوش باستان شناسی وایران شناسی خارجی چون ارنست امیل ترسفلد، اریک فردریک اشمیت است.

ایران محل زندگی مردمانی اصیل با فرهنگی غنی وپربار است.
تاریخ ایران مملو از زنان ومردان وسرداران و شهریارانی است که برای حفظ این مرزوبوم تا پای جان ایستادند.
مردمانی که از راهی بلند وبلاخیز گذشته اند وبا سماجتی ستایش انگیز این قرون غمناک را پشت سرگذاشته ودر راه صعود به قله های مکرر، پای طلب پس نکشیده ودر ادامه ی راه تا سرحد توان کوشیده اند.
مردمانی سرافراز از بودمان خود.
واما!
در تاریخی ترین نقطه تاریخ،
نجیب مردمانی که با همه بی مهری ها، دشواری ها، سختی ها وتباهی ها که برآنان رفت، بار دیگر برای دفاع از هویت وملیت خود ایثار کرد ومعاملات ومعادلات دشمن را برهم زد.
مردمی که خداباور وخداناباورش برای حراست از خانه ومام وطن از فرزندانش مایه گذاشت.
تقویم این سرزمین پر است از ایثار وفداکاری ومهر ورزی مردمی که همواره می دانند درکجای تاریخ ایستاده اند.
روزگار ناموافق ومدیران بعضا نالایق،
این مردم نجیب را فرسوده وخسته کرد .
درتمام این سالها صبورانه وبه حرمت خاک وکشورشان به وعده های امید،
دل بستند.
به جمهوریت واسلامیت انقلاب شان رسمیت بخشیدند اما اسیر بی عدالتی وتبعیض شدند.
کرامت از دست رفته خود را فریاد زدند.ولی کسی صدایشان را نشنید وخسته وعاصی سر درگریبان غم فرو بردند.
ولی ! در فراز وفرودهای تاریخ پرآشوب این سرزمین هماره قد افراشتند ،سرافرازانه ایستادند ،مردانه ماندند، زنانه مقاومت کردند.
آرامش وسلامت واعتبار وهویت ملی وحیثیت وشرف خود را مدیون وفاق وهمدلی این نجیب مردم و پایمردی وجان فشانی های سربازان این خاک هستیم.
پس ،در این حساس ترین برهه زمانی،بر مسئولین وخدمت گزاران کشور واجب ولازم وضروری است:
به تاسی از رهبر فرزانه ورئیس جمهور محترم ،فارغ از هر نتیجه ای که از این واقعه تاریخی حاصل شود،
گرامی بدارند این مردم نجیب را.
محترم شمارند کرامت انسانی این مردم شریف را.
در روزهای آرامش،ایثار وایستادگی مردم را فراموش نکنند.
چرا که ساده اندیشانه است تصور کنیم بدون پشتوانه مردم توان ایستادگی داریم.
امروز زمانی است که عقلانیت باید درجهت تقویت هویت وملیت وکرامت انسانی وستایش وتکریم مردم کشور باشد.
پایبند باشیم به حرمت مردمی که در تمام بزنگاه های تاریخ پرآشوب این سرزمین در برابر یورشها و ویرانی ها ایستادگی کردند وفرهنگ وتمدن ایران زمین را به فرزندانشان سپردند.
به گفته “آزرمیدخت فرهیخته والا”
همان مردمی که سراسر تاریخشان پراست از کوروش ها، آریوبرزن ها، یوتاب ها، آرتمیس ها، یعقوب لیث ها، نادرها، کاظمی ها، عباس دوران ها، سلیمانی ها ،طهرانی مقدم ها، سلامی ها و….است.》
هم آنان که حضرت حافظ در وصفشان می فرماید :
*در محفلی که خورشید، اندرشما ذره است*
*خود را بزرگ دیدن، شرط ادب نباشد*.
رویا نیکنام