جنگ اخیر میان ایران و اسرائیل، اگرچه در ظاهر یک درگیری نظامی میان دو قدرت منطقه‌ای بود، اما در واقع نشان داد که تحولات در خاورمیانه نمی‌توانند از بستر اجتماعی و نقش مردم جدا در نظر گرفته شوند. در چنین نبردهایی، آنچه در میدان نظامی رخ می‌دهد، مستقیماً با افکار عمومی، سرمایه اجتماعی، اعتماد سیاسی […]

جنگ اخیر میان ایران و اسرائیل، اگرچه در ظاهر یک درگیری نظامی میان دو قدرت منطقه‌ای بود، اما در واقع نشان داد که تحولات در خاورمیانه نمی‌توانند از بستر اجتماعی و نقش مردم جدا در نظر گرفته شوند. در چنین نبردهایی، آنچه در میدان نظامی رخ می‌دهد، مستقیماً با افکار عمومی، سرمایه اجتماعی، اعتماد سیاسی و رضایت مردمی پیوند دارد.
در دنیای کنونی، مشروعیت و پایداری هر حکومتی بیش از آنکه صرفاً متکی بر قدرت سخت (نظامی و امنیتی) باشد، وابسته به قدرت نرم و سرمایه اجتماعی آن حکومت است. یعنی رضایت، اعتماد و مشارکت مردم، که به‌ویژه در بحران‌هایی مانند جنگ، خود را به شکلی شفاف‌تر نشان می‌دهند
در جنگ اخیر مردم تنها دریافت‌کنندگان پیامدهای جنگ نبودند، بلکه فاعلانی آگاه و منتقد در فرآیند تصمیم‌گیری های سیاسی‌ بودند؛افکار عمومی، به‌ویژه در میدان عمل، می‌تواند بر جهت‌گیری سیاسی تأثیر بگذارد یا آن را زیر سؤال ببرد؛در صورت نادیده گرفتن مردم، پیامدهای جنگ نه‌تنها خارجی، بلکه داخلی و سیاسی نیز خواهند بود.
از سوی دیگر، اگر حاکمیت بتواند:با مردم شفاف سخن بگوید و آن‌ها را در جریان واقعیات قرار دهد،پیامدهای اقتصادی و روانی بحران را مدیریت و جبران می کند،
و حس «دفاع از منافع ملی» را به‌صورت اقناعی به جامعه منتقل می کند،
از آنجا که شروع کننده این جنگ درحالی که ایران پشت میز مذاکره بود امریکا و اسرائیل بودند موجبات افزایش انسجام اجتماعی و ارتقای سرمایه سیاسی نظام را به دنبال داشت ومردم احساس کردند به محیط سرزمینی آنها تجاوز شده است. لذا این تجاوز برایشان غیر قابل قبول و فارغ از اختلاف دیدگاه ها نسبت به عملکرد گذشته حکومت ، به دفاع از وطن شان نسبت به این تجاوز وحشیانه به هر شکل ممکن پرداختند.
در این جنگ مردم به اثبات رساندند که دیگر صرفاً توده‌ای خاموش نیستند؛ آن‌ها نه‌تنها تحت‌تأثیر حاکمیت قرار می‌گیرند، بلکه خود نیز بر آن تأثیر می‌گذارند.
لذا نقش مردم در حاکمیت، به‌ویژه در شرایط بحرانی مانند جنگ، نه یک گزینه فرعی، بلکه شرط بقای سیاسی، اجتماعی و حتی امنیتی حکومت‌ است. بابد قدر این ملت را دانست و به آنها احترام گذاشت. در پایان واضح و روشن است که مردم نسبت به وطن فروشان داخلی که نقشی در حاکمیت داشته اند عصبانی و ناراحت هستند توقع این است که در فرصت مناسب بدون هیچگونه اغماض و چشم پوشی این افراد وجریانات از هر طیف و جناحی که هستند به مردم معرفی شوند
قدرت رحیمی

  • نویسنده : قدرت رحیمی از نصیر بوشهر