یک فوق تخصص روانشناسی بالینی گفت: افراد انواع اضطراب‌ها را در سنین نوجوانی تجربه می‌کنند و این دوران اگر به خوبی به اتمام نرسد، اضطراب اجتماعی در همین سنین گریبان آنها را می‌گیرد.

نوجوانی، فصلی از زندگی است که در آن جسم و روان همزمان در حال تغییر و تحول‌اند؛ دوره‌ای میان کودکی و بزرگسالی که فرد نه خودِ کودکِ دیروز است و نه هنوز به بلوغ و ثبات امروز بزرگ‌ترها رسیده است. در این برهه پرچالش، اضطراب اجتماعی یکی از شایع‌ترین اختلالاتی است که نوجوانان تجربه می‌کنند؛ اضطرابی که ممکن است به شکل ترس از صحبت در جمع، نگرانی از قضاوت دیگران، یا حتی خودداری از حضور در موقعیت‌های اجتماعی بروز پیدا کند.

چنین احساسی به‌تدریج می‌تواند به انزوا، کاهش عزت‌نفس و شکل‌گیری باورهای منفی درباره خود بینجامد و با وجود تغییرات جسمی، روانی و اجتماعی گسترده‌ای که نوجوانان در این دوره با آن روبه‌رو هستند، نبود آگاهی و همراهی مؤثر والدین می‌تواند زمینه‌ساز عمیق‌تر شدن این اضطراب و بروز اختلالات جدی‌تری در آینده شود. در روزگاری که مرز میان واقعیت و دنیای مجازی روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شود، نقش خانواده‌ها در هدایت، پذیرش و حمایت از فرزندانشان بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا کرده است.