«بسم الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم»

{حال خوب حاصل کاستن خوب است…!!}
[برای رسیدن به مقام والایی؛رهایی را تجربه نماییم..!]

+آدمی می بایست در سفر زندگانی؛برای آنکه مسیر موفقیت و راه کامیابی و کامکاری را، عزتمندانه
بپیماید[سبکبال و سبک بار] شود و بارهای اضافه را بکاهد تا بتواند سبک تر و سریع تر حرکت نماید…!
چرا که راه رسیدن در«رهیدن» است…
به تعبیر شهریار خرد و شهسوار ادب حضرت علی علیه السلام:
{تخففو تلحقو–سبک بار شوید تا برسید}
از همین باب است که عارف بزرگ مولانا مانا می سراید:
{وقت آن آمد که من عریان شوم/
نقش بگذارم سراسر جان شوم}

از باب مثال؛ برای کارایی بیشتر یک گوشی موبایل؛فایل های اضافی اش را حذف می نماییم تا اینکه جا برای بارگذاری فایل های جدید باز شود و همچنین فضا سازی نو انجام پذیرد…!

یا از نگاهی دیگر؛ انبارهای راکدی که مستندات، سوابق و داده های اطلاعاتی یک سازمان به صورت مجزا در آنجا نگهداری می شود و بعد از چندین سال؛ اطلاعات قدیمی و باطله را معدوم می نمایند…!
در دو مثال فوق؛فرایند «کاستن» جهت «کاشتن» رخ می دهد و در حقیقت قانون «خلأ» رخ می دهد تا فضا سازی جدید برای کاشتن بذرهای [ادراک،احساس،رفتار و…]
صورت بپذیرد…!

در سرزمین وجودی انسان نیز دقیقا همین سان می باشد؛ما باید در چند ساحت؛گاها وبعضا اما به پیوسته؛
حالت کاهشی و افزایشی داشته باشیم…

۱_ساحت ذهن:
[خانه تکانی ذهنی داشته باشیم]

فایل های اضافه ذهنی را حذف نماییم تا به یک خلأ ذهنی برسیم برای بازگذاری فایل های جدید و دست یافتن به داده های نو…!
یکی از بزرگترین زنجیر ها در سرزمین وجودی آدمی؛زنجیر های ذهنی است که با رها شدن از آن ها
راه رسیدن،اوج گرفتن و به توسعه و تعالی رسیدن مهیا می شود؛از همین باب است که مولانا زیبا می فرماید:
{جمله خلقان سخره ی اندیشه اند/
زان سبب خسته دل و غم پیشه اند}

[ابتدا واگذاری وسپس بارگذاری]
+بنابراین باید:

–بدبینی را واگذاریم و خوشبینی را بارگذاری نماییم…
–بد اندیشی را واگذاریم و مثبت اندیشی و نیک اندیشی را بارگذاری نماییم…
–تفکر کمبود را واگذاریم و تفکر بهبود را بازگذاری نماییم…

۲_ساحت احساس:
[خانه تکانی احساسی داشته باشیم]

بارهای اضافه عاطفی را واگذاری نماییم و احساس های تازه را بارگذاری نماییم…!
به تعبیر فاخر و فخیم لسان الغیب حافظ:
{کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد/یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد}

+احساس ترس را واگذاریم…
احساس عشق را بارگذاری نماییم…
+احساس خشم را واگذاریم…
احساس آرامش را بارگذاری نماییم…
+احساس نفرت را واگذاریم…
احساس گذشت و محبت را بارگذاری
نماییم…
+احساس یأس را واگذاریم…
احساس امید را بارگذاری نماییم…
+احساس غم را واگذاریم…
احساس شادی و شعف درون را بارگذاری نماییم…
+احساس گم شدگی را واگذاریم…
احساس معنا و خود ارزشمندی را
بارگذاری نماییم…!!

۳_ساحت انفسی:
[تعلیم نفس+تأدیب نفس+تزکیه نفس+تصفیه ی نفس+تهذیب نفس و…]

+سه بند و زنجیر محکم [حرص+کبر+حسد]
را که از آغاز آفرینش؛ ساحت انفسی
آدمی را احاطه نموده است بکاهیم وبگسلیم تا راه رهیدن و رسیدن هموار گردد…!
به تعبیر فاخر مولانا:
{بند بگسل باش آزاد ای پسر/
چند باشی بند سیم و بند زر/
گر بریزند بحر را در کوزه ای/
چند گنجد قسمت یک روزه ای/
کاسه ی چشم حریصان پر نشد/
تا صدف قانع نشد پر در نشد}

۴_ساحت بین فردی و تعاملی:
[مراقب معاشرت هایت باش، آدم های
ارزان؛گران تمام می شوند…!!]

+مولانا در همین باب مانا می سراید:
{هر که او ارزان خرد ارزان دهد/
گوهری طفلی به قرصی نان دهد}

+امیر بیان حضرت علی علیه السلام جاودانه می فرماید:
{بریدن از جاهل؛پیوستن است به عاقل…}

+نکته ی کلیدی:
بنابراین با رهیدن از انسان های جاهل و نارس؛فضا برای ورود وحضور انسان های عاقل و بالغ در صحنه ی تعاملات بین فردی مهیا می شود…!!

+جیم ران:
{دوستانت را به من نشان بده تا آینده ات را به تو نشان دهم…!}

• منبع خبر : نصیر بوشهر