مجید یونسیان، رورنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی:

✍ شکی نیست که دولت رئیسی به‌زودی به مذاکرات برجام بازمی‌گردد. این تصمیم از همان لحظه‌ای گرفته شد که آقای رئیسی به ساختمان پاستور راه یافت؛ اما چرا تاکنون پشت میز مذاکرات حاضر نشده‌اند؟

▪️به نظر می‌رسد این مساله، چند دلیل عمده دارد:

۱. دولت رئیسی آگاهانه ورود به مذاکرات را به تاخیر انداخته تا از تاثیر فضای روانی و اجتماعی تیم قبلی ایران در مذاکرات بکاهد و نشان دهد که توانایی کافی و تخصص لازم را برای مدیریت مذاکرات دارد.

۲. با ارزیابی وضع داخلی و خارجی بتواند فضای روانی و سیاسی مناسب برای کسب امتیازات بیشتر را کسب کند.

۳. با سامان دادن اوضاع داخلی، حتی‌المقدور از ارتباط میان برجام و مشکلات داخلی بکاهد.

۴. با تاخیر در مذاکرات از التهابات سیاسی و تبلیغاتی داخلی بکاهد و با عادی‌سازی اوضاع، مذاکرات را نوعی “دیپلماسی اختیاری” قلمداد کند.

✍ اما این دیپلماسی تاخیری تبعات و پیامدهایی دارد که دیر یا زود گریبان دولت رئیسی را خواهد گرفت.

✍ مهمترین پیامد این دیپلماسی تشدید و تعمیق بحران اقتصادی و آشکار شدن ناتوانی دولت در حل این مشکلات و گره خوردن کامل این مسائل به موضوع برجام است.

✍ با گذشت زمان و دستپاچگی بیشتر دولت، از پشتوانه قدرت و توان آنها در مذاکرات کاسته می‌شود؛ بخصوص آنکه دولت رئیسی با انتخاب آقای امیرعبدالهیان بعنوان رئیس دیپلماسی کشور عملا از قدرت و توان تخصصی لازم برای رودررو شدن با پنج قدرت بزرگ در مذاکرات برخوردار نیست.

✍ گرچه هنوز این امیدواری هست که آقای رئیسی با حفظ تیم مذاکره‌کننده قبلی با قوت بیشتری در مذاکرات حاضر شود؛ و الا این امکان وجود دارد که مذاکرات آتی به صحنه رویارویی و کشمکش‌های سیاسی-تبلیغاتی ایران و آمریکا تبدیل شود که از رهگذر آن هیج سودی نصیب ایران نخواهد شد.

• منبع خبر : راهبرد