خودت چه نام داری واز چه طایفه ای هستی؟خودم عبدالله زبیر نام دارم وان دو برادرم علی وحسن زبیر هستند.واصلاپدربزرگ ما اهل روستای گنخک که یکی ازروستاهای دشتی ودرجنوب کاکی قراردارد،می باشند.نمی دانم اینطور پدربزرگم برایم تعریف کرده ما کاملا کشاورزبوده ایم وصاحب باغ واملاک بوده ایم،منتهی بنا به دلایلی مهاجرت کرده ودرسرزمینهای غرب گاوبندی سکنی گزیده ایم،ومحل سکونت خودرا که اولین بارما به انجا مهاجرت کرده ایم دشتی گذاشته ایم واین به تقلید دشتی که زادگاه نیاکان ما بوده این نام را انتخاب نموده ایم.وشاید هم وقتی ساکنان محلی انجا ازمهاجرین جدید محل سکونت اولیه انان میپرسند،میگویند که ما ازدشتی امده ایم،وهمین دشتی روی محل سکونت جدید انها میماند.چندنفر از اهالی گنخک درمیان تفنگچیان علی سمیل حضور داشتند.گنخکی ها با نام زبیر وباغ زبیر اشنایی داشتند.باغ زبیر،وباغ عالی،وخصوصا باغ ،،چهارتاخ،،برای هرگنخکی چه در گذشته وچه درحال،نامی بسیار اشناست.تفنگچیان گنخکی از ابواب جمعی علی سمیل بودند.قبلا شنیده بودند که سالهای پیش زمان اجداد انها عده ای ازعموهای انها به جنوب مهاجرت کرده بوده اند.اما از کم و کیف ماجرا با خبرنبودند،که این اتفاق باعث میگرددانها به کشف راز مهمی پی ببرند.باعث شده عموزاده ها پس از گذشت دو قرن یکدیگر را پیدا کنند.کدخدا علی روبه تفنگچیان گنخکی خود کرده ومی گوید،پس برای گنخکی ها هم عموهایی پیداشد.وسپس به پاس احترام گنخکی ها،تمامی کالاهای ازاب گرفته شده جهازشکسته شده،به ناخدا تحویل دادهوبا احترام زیادی چندین روزانها را میهمانی می کند.بعدازاین واقعه بود که افرادی ازهردو طایفه ازدشتی گاوبندی به دشتی بوشهر،،گنخک،،وبالعکس رفت وامد داشته ومرتب تا کنون به همدیگر سرمی زنند.دران زمان اکثر مطلعین این را میدانستند وحال هم معمرین ومطلعین دشتی هستند،که اصل قضیه برای نگارنده چنین تعریف کردند.البته نظرات دیگری هم درنحوه مهاجرت انها گفته اند.که دراین مقال نمی گنجد،واتفاق نظر هم بر گفته های ذیل است.اواخر حکومت زندیه واوایل دوره قاجاریه بودکه طایفه هایی درروستاهای گنخک واطراف ان زندگی می کردند،که به شغل دامداری وباغ داری مشغول بودند.ازجمله یکی از سران این طایفه فردی بنام زبیر بوده،که درگنخک جنوبی وحوالی باغ عالی فعلی زندگی می کرده اند.وچندین خانواده تحت فرمان وی بوده است.اکثر این خانواده ها به شغل باغ داری مشغول بوده اند.قدیم الایام منطقه گنخک به باغ داری معروف بوده است.خرمای باغ ،،چهارتاخ،،تودشتی هنوز مشهور است.از باغ عالی فعلی واقع درغرب روستای گنخک جنوبی تا نزدیکی سه راهی فعلی بردخون وتل گاواسپید،،گاراسپی،،به زبان محلی کلا نخل بوده که به قول معمرین پنج هزار اصله نخل متعلق به طایفه زبیر وجود داشته،اگر ازنظر جغرافیایی نظری بیفکنیم این باغ ها دردامنه کوه نمک قرارگرفته اند،ولی اب سیلاب این نخیلات ازارتفاعات جنوب کوه نمک که شیرین بودتامین میشد.وجود کوه نمک درقسمت بالای روستا وباغ های گنخک همیشه درطول تاریخ برای نخیلات انها مشکل بوجود می اورده،چرا که دره ای که سیلابکوه نمک را به دریا می ریزددرکنار روستا ونخیلات میگذشته وگاهی اوقات اگرسیلاب وبارندگی زیاد بوده این دره نمک طغیان نموده و وارد نخیلات میشد.که بلافاصله همه نخیلات راخشک میکرده،تا کنون این اتفاق چند بار برای اهالی گنخک جنوبی پبش امده ومردم ازاین واقعه متضرر شده اند.یکی از دلایل اصلی مهاجرت طایفه زبیر از گنخک به دشتی گاوبندی این بود که دران سال به علت سیلاب وطغیان دره اب شور ،اب وارد نخیلات انان شد.ظرف مدت چند روز حدودا چهار هزار اصله نخل خشک گردید،که این اغاز مصیبتی بزرگ برای تمامی طایفه بود.ناچار جلای وطن کرده واندک نخیلاتی هم که ازطغیان اب شور مصون مانده بودند بجای گذاشته وکوچ دسته جمعی نمودند.وفقط عده ی کمی ازاین طایفه.درگنخک باقی ماندند.مهاجرین بطور دسته جمعی مسیر خودرا ادامه میدهند تا گاوبندی وپنج کیلومتری ساحل که دشت وسیعی بود،برای زندگی انتخاب می کنتد.برای هرخواننده این سوال پیش می ایدکه چرا این مهاجرین مسیر جنوب را انتخاب کرده اند .علتش هم این بوده که درزمان حاکمیت خوانین بخصوص درزمان حیدرخان دشتی ،گاهی اوقات کنترل این منطقه تا لنگه هم می رسیده وان زمان درست موقعی بوده که خوانین دشتی با حمایت دولت مرکزی قلمرو خود راتا بندر لنگه توسعه داده بوده اند.به همین دلیل اهالی مهاجر دشتی انجا را تحت نام ،،دشتی،، گاوبندی بوجود اورده و اکنون هم نواده های انان اکثرا جمعیت ان روستا که چند سالی است شهر شده را تشکیل میدهند.همچنین در روستاهای گنخک یا همان دشتی بوشهر هنوز برای مردم خصوصا معمرین این دیارباغ های عالی،وباغ زبیر،باغ چهارتاخ واثار وبندهای خاکی بجامانده یاداور عظمت ان دو ران در ذهن بیننده وخواننده تداعی می کند