استان بوشهر۱۶۵۰۰نفر بازنشسته کشوری دارد که نزدیک به ۱۱۰۰۰نفر از آنها، بازنشستگان آموزش و پرورش هستند.
هدف از احداث خانه امید با امکاناتی مانند کتابخانه، اتاق سلامت، کافی شاپ، کافی نت، امکانات ورزشی و… این است که بازنشستگان اوقات فراغت خود را به بهترین شکل سپری نمایند.
هم‌اکنون همه‌ی استان‌های کشور از «خانه‌ امید» برخوردارند و زمین آن نیز توسط شوراها و شهرداری‌ها تأمین شده است، ولی متأسفانه بیش از یک دهه است که مسئولین ذی‌ربط در استان بوشهر، برخلاف وعده‌هایی که داده‌اند، هیچ اقدامی در این زمینه انجام نداده‌اند. این در حالی است که دو شهرستان بوشهر و دشتستان هر کدام بیش از ۵۰۰۰ بازنشسته دارند، ولی «خانه امید» آنها به خانه ناامیدی تبدیل شده است.
آیا واگذاری یک قطعه زمین به مساحت ۵۰۰متر مربع در محیطی مناسب برای این کار مهم، حداقل در این دو شهرستان (با بیشترین تعداد بازنشسته)، سخت و دشوار است؟ توانایی، شایستگی ونبوغ مدیران در عمل به اثبات می‌رسد نه در گفتار. روی سخن من با آقایانی است که سکان استان، شوراها و شهرداری‌ها را در دست دارند، از امکانات خاص برخوردارند، ولی با سکوت از کنار این مهم می‌گذرند و باعث ناامیدی‌اند.
اگر مسئولین ذی‌ربط در استان بوشهر نمی‌دانند چگونه و از چه راهی باید زمین و مکانی برای «خانه‌ی امید» اختصاص دهند، می‌توانند از همتایان خود در سایر استان‌ها به ویژه تهران (با چندین «خانه امید») جویا شوند. ضمن اینکه نیازی به این کار نیست و دست مسئولین تا حدی باز است که بتوانند زمین یا مکان مناسبی برای این کار در نظر بگیرند.
بازنشستگان والامقام استان بوشهر (بویژه دو شهرستان بوشهر و برازجان با بیشترین تعداد بازنشسته) بیش از یک دهه است که از این نعمت محرومند، اما کسی در این باره پاسخگو نیست. البته سال‌هاست برخی مسئولین هرازگاهی در این باره مصاحبه‌ای می کنند و چند روز دیگر نیز همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود.
به هر روی، با توجه به شرایط اقتصادی کشور، تأخیر بیشتر در واگذاری زمین جهت احداث خانه امید بازنشستگان جایز نیست وهر لحظه درنگ در این امر باعث افزایش هزینه‌های احداث خواهد شد.
امیدواریم مسئولین ذی‌ربط در استان بوشهر یک بار برای همیشه آستین همت بالا بزنند و بیش از این، احداث خانه‌ی امید را به فرداها و آینده‌ی بی‌نام و نشان موکول نکنند.
علی دباش کانون بازنشستگان آموزش و پرورش استان بوشهر