تاکنون ۲۱۸ نفر انسان بی گناه در استان بوشهر با جمعیت یک میلیونی به ویروس کووید ۱۹ مبتلا شده‌اند و جان گرانمایه‌ی خود را از دست داده‌اند و به دلیل محدودیت‌های ناشی از شیوع این ویروس، در خموشی به خاک سپرده شد‌ه‌اند؛ عزیزان‌شان سیاه پوشید‌ه‌اند و مرگشان غریب و آشنا را متأثر کرده است.
کرونا،ویروسی است که با قدرت شیوع بالایش، بی رحمانه قربانی می گیرد و موجب شده بیش از سیصد بیمار مبتلای دیگر در بیمارستان‌ها بستری و یا با وضعیت جسمی ناگوار در بخش ویژه(i.c.u ) بستری شوند که سلامتی‌شان را با همه‌ی وجود از خدای بزرگ خواستاریم.
علاوه بر درگذشتگان و بستری‌ها، بیش از ۶ هزار انسان دیگر نیز در استان، درگیر این ویروس شده‌اند. ویروسی که در برخی با علامت جلوه نموده و در برخی بدون علامت پیش رفته است. درگذر از آنانی که علامت دار بوده‌اند و بعد از۱۴ روز مراقبت(قرنطینه خانگی) سلامتی‌شان را به دست آورده‌اند؛ افرادی هم مبتلا شده‌اند که بدون علامت بوده‌اند وناقل این ویروس خطرناک شده‌اند. برخی از این افراد، با عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی توصیه شده از سوی وزارت بهداشت، خواه آگاهانه یا ناآگاهانه جان دیگر هم وطنان و شاید عزیزان خودشان را به خطر می‌اندازند.
این ناقلان! همچنان و با بی تفاوتی که می‌تواند ناشی از عدم آگاهی نسبت به پیامد رفتارشان باشد؛ در تجمع‌ها چون مراسم جشن ازدواج، جشن تولد، دورهمی خانوادگی و دوستان، مراسم ختم (که در خانه باغ یا خانه شخصی برگزار می شود) حضور می‌یابند و به این شیوع، دامن می‌زنند. گویا غافلند که هر ناقل بی‌نشان، می‌تواند جان۶۳ نفر انسان بی‌گناه را به خطر بیندازد. زنان باردار، مردان و زنان بالای۶۰ سال سن، افراد با بیماری های زمینه ای چون بیماری قند و قلب، بیشترین
قربانیان این ویروس هستند که در پی بی‌توجهی و سهل‌انگاری ناقلان بی‌نشانه و حتی نشانه‌داری که مراقب نیستند، جان گران خود را از دست می دهند.
همه‌ی ما معنا و مفهوم مسئولیت‌پذیری را می‌دانیم. یعنی حس و تعهدی درونی که فرد را نسبت به تصمیم ها و رفتارهایش حساس می کند و او را وادار به مقابله با هر نوع بی‌نظمی می‌کند که احتمالاً انجام آن برایش نفع درونی و بیرونی دارد اما عواقب این نفع‌خواهی، هم خود فرد را نشانه می‌گیرد و هم جامعه‌ی پیرامونی‌اش را. داشتن روحیه‌ی مسئولیت‌پذیری نسبت به همنوع‌مان، ارزشی است
که این روزهای سخت کرونایی بسیار به آن نیازمندیم. فرد مسئول بهانه ای برای عدم رعایت موارد بهداشتی مانند
ماسک زدن، رعایت فاصله‌ی اجتماعی (دومتر)، شستن و ضدعفونی مکرر دست‌ها، مسافرت نرفتن، عدم حضور در تجمع ها، ندارد. بهانه‌ای که می‌تواند جان دیگری رابه خطر اندازد.
فرد مسئولیت پذیر، اولویت بندی‌ها را مبنا قرار می‌دهد و اولویت جانی و ارزشمند افراد، عزیزان و خودش را فدای برگزاری مراسم جشن و دورهمی و ختم نمی‌کند. او به‌طور حتم، وقت‌شناس است و خطرناک بودن این ویروس و اضطراری بودن شرایط فعلی را درک می‌کند و به‌طور کامل متوجه است که حضور او در جمعه بازار و پاساژها و خروج از منزل بدون ضرورت یا حضور در پارک‌ها و از سرگیری زندگی عادی قبل از کرونا، چه اندازه می‌تواند خطرآفرین باشد.
فرد مسئولیت‌پذیر می‌داند که هر اشتباه و سهل‌انگاری او کادر درمان را که در خط مقدم این جنگ بیولوژیکی قرار دارند، خسته‌تر می‌کند و حتی جان آنان را به خطر می‌اندازد.
فرد مسئولیت‌پذیر با تعهدی که در خود دارد، در تلاش است تا هم به وظیفه‌اش نسبت به رعایت پروتکل های بهداشتی و رعایت محدودیت‌های اجتماعی به‌درستی عمل کند و هم به دیگران از جمله نیازمندان کمک و آگاهی برساند تا در این مسیر قدم بگذارند.
فرد مسئولیت‌پذیر به‌دنبال راهکاری است تا هر چه زودتر از این شرایط سخت، امیدوارانه خود و هم نوعش را عبور دهد.

*محمدرضا شفیعی کدکنی

• منبع خبر : نصیر بوشهر