🔹اینجا سرزمین طلای سیاه است، گاهی یک لقمه نان به بهای جان تمام می‌شود؛ هر ساله تعداد بیشماری از کاگران صنعت نفت ایران در حین کار کشته می‌شوند، کارگرانی که گمنام باقی می‌مانند و سهم‌شان اگر آمار کشته شدگان یک حادثه بالا باشد، تنها یک پیام تسلیت تکراری مسولان است.

🔹این روزها اورهال‌‌ها به دلیل سهل‌انگاری پیمانکاران و رعایت نکردن ایمنی و سکوت مسئولان با مرگ و مصدومیت ده‌ها کارگر همراه بوده است. کارگرانی که براساس آمار یک سوم دستمزد کارگران نفتی در کشورهای همسایه را دریافت می‌کنند.

🔹دولت‌ها به هر بهایی به دنبال افزایش تولید نفت هستند، افزایش تولید در صنعت نفت با امکانات، ایمنی محیط کار و آموزش نیروی کار هم‌خوانی ندارد؛ به همین دلیل نفت رنگ و بوی خون به خود گرفته است.

🔹اینجا در سرزمین طلای سیاه، مسئولی برای مرگ یک کارگر عزل و توبیخ یا حتی بازخواست نمی‌شود؛ اینجا کارگران در سایه بی‌توجهی مسئولان وزارت نفت جان می‌دهند.

• منبع خبر : انرژی پرس