در این روزهایی که اقتصاد حال و روز خوشی ندارد ،سازمان ها با چالش انواع نیروها مواجه هستن . نیروی انسانی سازمانها به چند دسته تقسیم میشود: ١-نیروهای طلایی که فراتر از حد انتظار کار میکنند و بسیار عالی هستند ،این دسته از نیروها حدود یک درصد سازمان را شامل می شوند. ٢-نیروهای نقره ای […]

در این روزهایی که اقتصاد حال و روز خوشی ندارد ،سازمان ها با چالش انواع نیروها مواجه هستن .
نیروی انسانی سازمانها به چند دسته تقسیم میشود:
١-نیروهای طلایی که فراتر از حد انتظار کار میکنند و بسیار عالی هستند ،این دسته از نیروها حدود یک درصد سازمان را شامل می شوند.
٢-نیروهای نقره ای که شش درصد از نیروهای سازمان را تشکیل می دهند ،این دسته از نیروها نیز فرا تر از حد انتظار کار میکنند ،اما نه به اندازه نیروهای طلایی
٣-نیروهای برنزی که حدود چهل و شش درصد از نفرات سازمان را تشکیل می دهند که وظایف خود را به خوبی انجام می دهند اما نه فراتر از حد وظایف.
۴-نیروهای چوبی هستند که در اکثر سازمانها چون سیستم ارزیابی عملکرد درستی وجود ندارد حدود ۴٧ درصد نیروها را تشکیل می دهند ،اینها نیروهایی هستند که اگر سازمان را ترک کنند سازمان وضعیت بهتری خواهد داشت.
معمولا در بحران اقتصادی نیروهای طلایی و نقره ای تمایل بیشتری برای خروج از سازمان را دارند ،زیرا در این شرایط خواهان زیادی از بیرون سازمان دارند.
اما نیروهای چاپلوس و چوبی به سازمان میچسبند و چون مدیران فکر میکنند که باید هزینه ها را پایین بیاورند ،هزینه ها به شکل اشتباهی کاهش پیدا می کند .
نتیجه گیری که سیستم ارزشیابی عملکرد نیروها در سازمان ها نیازی حتمی می باشد .

*منبع:دکتر پرویز درگی

  • منبع خبر : نصیر بوشهر