داستان زشت اهانت به پیامبر بزرگ اسلام ،هرچند وقت یکبار به گوش میرسد . این بار در آستانه هفته وحدت مسلمین ،ازسوی اروپاییان مطرح می گردد . اهانت، تهدید ، تطمیع و نسبت دادن صفات ناپسندی مانند ساحر و کاذب و… به همه انبیا پیشین در طول تاریخ بشر ،بیانگر صداقت و حقانیت آن بزرگان بوده است و پیامبر خاتم هم از این قاعده مستثنا نبوده و نیست و از این به بعد هم از روی کینه ،عداوت و حسادت با مسلمانان این دشمنی ها و اهانت ها ادامه خواهد یافت .با مراجعه به قرآن که آخرین معجزه می باشد ،در می یابیم که امت های پیشین به سبب اعمال زشت و تهمت های ناروا به ساحت مقدس انبیا خود ،مورد خشم و عذاب الهی قرار می گرفته اند و به شکل های خاصی تنبیه می شدند .

خداوند هیچگاه پیامبران خود را وا ننهاده و تنها نگذاشته است و تمام قد از آنان دفاع کرده است.
در آغاز رسالت پیامبر اسلام ،ابولهب همسایه و عموی او به علت آزار و اذیتی که نسبت به پیامبر انجام میداد ،با نازل شدن سوره مسد ، ابولهب را مواخذه و تقبیح می گرداند ، نیز در سوره مدثر، که ولید بن مغیره آن ثروتمند مغرور و متکبر قریش به علت اهانت و تهمت سحر ،به چالش کشیده میشود در آیه ۱۱ مدثر می فرماید :او را به من واگذار .من او را خلق کرده ام ، در آیات بعد او را نفرین و لعنت میکند ، ودر آیه ۲۶ مدثر می فرماید: به زودی او را به جهنم می کشانم.
مسلما این عذاب شامل همه کسانی هم که امروزه راه ناصواب کفار پیشین را دنبال میکنند ،میشود.
وقتی عاص بن واءل صفت ابتر ( کسی که بعد از خود پسری ندارد که ادامه نام او باشد ) به او داد ، سوره کوثر نازل شد و دشمنان او را ابتر و بی دنباله نامید و به سبب کوثری که به او داده شده خیر فراوانی از او تا ابد بر جای خواهد ماند .
واز آنسوی دیگر، چهره ای که قرآن از پیامبر ترسیم و تصویر می کند ،بسیار زیبا و متین و بی مانند است . از همان آغاز بعثت ، شخصیتی بی نظیر از خاتم الانبیا معرفی می کند که شایسته ستایش و بیانگر عظمت و روح بلند اوست .او را رحمتی برای همه جهانیان معرفی می کند ، رحمتی جاری و ساری برای همیشه و برای همه ، چه کافر وچه مومن .
در سوره آنشراح میخوانیم که آیا ما نام تو را بلند آوازه نکردیم ؟ هر روزه از صبح گا هان تا شامگاهان در سراسر کره زمین نام او را به هنگام اذان بلند آوازه میگرداند. آیا تا کنون کسی به این مقام بلند رسیده است ؟
در آغاز سوره بلد می خوانیم که : خداوند به شهر (مکه) قسم میخورد. روشن است که قسم خوردن به کسی یا چیزی نشانه اهمیت داشتن و محترم شمردن آن است .خداوند به شهر مکه قسم میخورد نه اینکه خود مکه مقدس باشد بلکه به سبب اینکه ،تو در این شهر زندگی میکنی ،ارزش مکه و بیت الحرام به وجود اوست ،تجلی وعظمت و بزرگی بیت الله الحرام به وجود مقدس والهی پیامبر است .
در سوره قلم آیه ۳ و۴ بیان میدارد، بی تردید برای تو پاداشی همیشگی است و یقینا تو بر بلندی سجایای اخلاقی عظیمی قرار داری. وسرانجام در آیات ۴ و ۵ سوره الضحی میخوانیم که ، آخرت برای تو از دنیا بهتر است و بزودی پروردگارت انقدر به پاداش می دهد که تا راضی و خشنود شوی،
هیچ کس حق ندارد از راه اهانت و افترا به حریم شامخ بنوی نزدیک شود .بی احترامی ها ی امروز کفار نیز مانند اسلاف احمق شان نقش بر آب خواهد شد و اعمال زشتشان ابتر و بی نتیجه خواهد ماند و هر روز که میگذرد نام خاتم الانبیا بر مناره های هستی بلند آوازه و نورانی تر شنیده خواهد شد ،و سرانجام همه زیر سایه حکومت عدل مهدوی، زندگی و حیاتی بی بدیل را تجربه خواهد کرد .

• منبع خبر : نصیر بوشهر