نصیربوشهر – اسکندر احمدنیا – وقتی دوست فعال وکاوش گر پرتلاشم ،آقای رزمی تلفنی برای هفته نامه ی وزین نصیربوشهر ازمن کمترین امر به نوشتاری درزمینه ی داستان نویسی وشخصیت پراز سابقه ای همچون استاد فرشید جهان احمدیان نمودند ، با جسم وجان علیل شده ام ناگهانی جهشی نوستالو ژی وار دروادی خاطره و گذشته هایی ازیاد نشدنی ،فراترازقرص وآزمایش و ….. فرورفتم هم از اینکه بازگشتی به صفحات ویا صفحه ای ازنصیر وزین نصیبم شده است وهم دعوت شده ام تا درپیرامون عزیزی بزرگ که بخشی از زندگیم را در کارگاه تعلیم وتعلمش جان بخشیده ام ،هم دوران طلایی دهه ی هفتاد وظهور درخشان نشست های ادبی وهنری وهم نقش تاثیر گذار رسانه های مکتوب وهمیشه ماندگار ی همچون نصیربزرگ قلمفرسایی نمایم ، انجمن اهل قلم همین نامی که داشته است برای یک عمرخاطره و ذهن وجانی سرشاراز خاطره وروایت کافی است ،کارگاه داستان وشعر ،یک هفته درمیان ، باحضور داستان سرایان ومدرسی فرشید عزیز و دیگردوستان ،سماجت وشیفته واری فرشید ازنام بامسمای انجمن وحضور عاشقانه جوانان در طول هرفته وم باعث شد تادل ودماغی بیابم و به نکاتی از انبوه خاطراتم اشاره نمایم ،علیرغم حضور نویسنده ی بزرگی که بنیان گذار این انجمن مرحوم محسن شریف که پرتلاش ونفسگیر وخسته گی ناپذیر هم هزینه ها رابرعهده داشت وهم دررونق برنامه ها تاثیرگزار ،فرشیددراین میانه ضمن اینکه داستانسرا بود ،مدرس کارگاه نیز نقش ماندگاری ازخود به ثپت رساند ،نویسنده ای که هم نقاد ومدرس وپراطلاعات دروادی ادبیات داستانی ایران وجهان ،باید گفت ،حیفا حیف و دریغ از این روند باشکوه که درظاهر ازفعالیت ماند و…… وبازهم باید گفت؛دریغا

تحلیل ونقد جان احمدیان خود به تنهایی می تواند فصلی ازتاریخ داستان ما درجنوب و ایران باشد !هم فشردگی این مطلب وهم مجال اندک صفحه ی نشریه ،امکان نوشتن بیشتر را نمی دهد ، دعاکنیم تا بازار ماندگار هنر همچنان مولد و پر رونق درسبد دم وبازدم جان بوزد وبنوازد !

• منبع خبر : نصیر بوشهر