نصیربوشهر – اگر چه از حقوق چیزی نمیدانم اما علاقه خاصی به امورحقوقی ومطالعه آنها دارم.

وسخت معتقدم اگر مردمِ یک جامعه به امور حقوقی وحقوق عمومی وشهروندی آشناباشند،نه هرگز خطا میکنند ونه هرگز اینقده پرونده در دادگاه ها بجریان می افتد ونه زندانها مملو از زندانی میشوند و نه خانواده ای ازوجود پدر ومادر یابرادر محروم میشود.
حالا که دراینجا بحث تشویق اذهان عمومی بمیان میآید،دوست دارم قبل از بیان آن ،اشاره ای هم به، پدیده تشویش اذهان عمومی داشته باشم.
تشویش اذهان عمومی واژه‌ای حقوقی است که بعداز انقلاب ۱۳۵۷ ایران کاربردی شد، وبه این صورت واژه‌ای کلیدی برای جرم‌های سیاسی گردید. به‌صورتی که در قانون آمده‌است کسانی که بر ضد مسئولین نظام حاکم صحبتی بنمایند یا نوشته‌ای منتشر نمایند که خلاف واقع باشدو یا نباشد، مجرم به تشویش اذهان عمومی (افکار عموم مردم را ناراحت و نگران کنند) می‌باشند و مطابق قانون مجازات خواهند شد.
مرتکبین به این جرم از۲ماه تا دوسال ویا ۷۴ضربه شــلاق محکوم میشوند.
نگارنده خود ایراد به غیرشفاف بودن روند این واژه دارم،چراکه رویکردی که به آن اعمال میشود گاهی سلیقه ای وگاهی سیاسی کارانه است که خودصاحب این قلم از آن بارها آسیب دیده وزخم خورده است.
کمینه اما این بار تصمیم دارد واژهء مقابل تشویش، یعنی تشویق اذهان عمومی را به کنکاش وتوصیه بنشینم.
هموطن،همشهری هم ولایتی عزیز
در طول این سالها بارها نوشته وازباب اینکه قلمی دارم ،از مردم خوبمان تقاضا کرده ام ،
عزیزان *آب* که مایهء حیات است درکشور ما بدلایل خشکسالی ،ودر منطقه کم آبی قرار گرفتن، وصد البته بحران مدیریت عملکردی،کم است.
پس شما خیلی خوبید اگردر مصرف این مایهء فوق استراتژیک ، تعهد محورانه ومسئولانه عمل کنید.
هموطنم
هیچ چیزی همینجوری نمیمونه، روزهای خوب در راه است، ما میتوانیم برای تسریع در آمدن آن روزهای خوب، کمک های موثری کنیم. شما حساب کنید در روز، نیت خانوادگیتان این باشد،که روزی یه لیتر آب رابانیت خیر،وکمک به بهبوداوضاع ،کمتر مصرف کنید. میشودروزی ۸۰/۰۰۰/۰۰۰ میلیون لیــتـر در روز .واین رقمِ کمی نیست.حالا همین عدد را ضربدر سی روز ماه ویا ضربدر ۳۶۵ روز سال کنید،میبینید که عدد هنگفتی میشود.
حالا این موردی است که من کفِ رعایت را گفته ام (یک لیتر) .
حالا شما اینو به دو وسه لیتر افزایش بدهید اونوقت ،میبینیدکه چه محشری میشود.
چه محشری میشود آنگاه که من وشما در صورت ضرورت ماشینمان راکمتر بشوئیم، اگر هفته ای بوده آنرا دو هفته ای ویا وچهار هفته ای و ماهی ویا هردوماهی یکبار بشوئیم.
وچقد جالب است ،هنگام ماشین شستن همتی کنیم آب را ببندیم وبعد ماشین را مایع شوینده بزنیم، وشلنگ را به امان خدا رها نکنیم . وچقدر زیبا تر میشود برای شستشوهامون از مایع های کمتر لـِــزِج بهره ببریم. همینطور تو حمام هامون از شامپو های کمتر لیز ولزج تهیه کنیم، و درهنگام صابون کردن بدن ، شیرِدوش را ببندیم.
هموطن خوبم
بیاییم نه کاری به رئیس جمهورنه وزیر نه وکیل نه استاندار نه مدیر کل داشته باشیم.
هرکس هرفکری داشته وداردتو این مدت ۴۲سه سال دیده که کی تو فکرمردم هست یانیست، اما مُسَجَّل اینه که هیچکس مثل خودمان نمیتواند در فکر خودمان باشد.
عزیزان
زنجیر از باقله ها وحلقه های متعدداما ،جدا ازهم ساخته میشود
که بعدا بهم میپیوندند وزنجیر درست میشود، وهنگامی که این باقله ها وحلقه ها بهم متصل شدند واقعیت زنجیر بودن اتفاق میفتد.
شرایط زمانی ایجاد میکند که گاهی بُگسلیم و گاهی به هم بپیوندیم.
مسلما برای پیروزی باید متحد شویم. وبهم بپیوندیم ،اما شرایط زمانی امروز ایجاب میکند که ازهم بُگسلیم، تا سالم بمانیم، اتحاد مشترک برای قطع باقله ها بهم، امروز ضرورتِ واجب است تا زنجیرهء این بیماری منحـــوس قطع گردد و ازهم بگسلدواین شدنیست.
در خبرهاست که پی کpikششم خطرناکتر مرگبارتر وویرانکننده تر در راه است ،دراین شرایطی که نه سرم نه سرنگ نه قرص و نه اکسیژن ونه واکسن هست(ویا برتودریغ) میشود، تصمیم بگیریم برای یک ماه بصورت خودجوش، به سفرها ،به دور همی ها به دیدو بازدیدها، به بازار گردی ها *نَــهِ%* بگوییم. وخاتمه بدهیم.
بیاییم دراین شرایط بُحرانی تو رانندگی کردن هامون ،جوانب احتیاط را برای به قِلَّت رساندن احتمال تصادف کردن ها، بسیار محتاط عمل کنیم، از عواملی که مارا مریض میکند مثل احتیاط در خوردن، احتیاط در سرمانخوردن نهایت مهارت رفتاری در،سَمی نشدن اعمال کنیم.
بیاییم با مدیریت کردن سلامتی مان، میزان رجوع به بیمارستان هامان را کم کنیم وبستر را با مراجعه نکردنمان به بیمارستانها، تخت ها را برای بیماران کــرونایی ، خالی بگذاریم، بخدا این بهترین کمک هاست،ماها شاید بدلیل نداشتن تمکن مالی نتوانیم کمکی در روند سلامت بیماران همنوع کنیم اما میتوانیم با این احتیاط ها، بزرگترین خدمت ها را کرده باشیم.
کمک ها همه اش مالی ومادی نیست، گاهی هم میتواند معنوی باشد، نشون بدیم که بفکرهمنوعانمان هستیم ،روحیه بدهیم، کسانی که گرفتار شده اند والحمدلله بهبود یافته اند، ما میتوانیم بجای کپی پیست این خبرهای ناامید کننده ونق زدنها، تجارب خودمان را از گــذار ازاین بیماری در اختیار همنوعان بگذاریم.
دارو درمانی گیاهی ، دمنوش درمانی هایی که آنرا مفید دیده ایم ، برای همنوعان به اشتراک بگذاریم.
امروزه همه شاهدیم که داریم هر روز از *جمع هم کم میشویم* بیاییم انصاف را نوع دوستی را، ترویج کنیم، در مال اندوزی هم قناعت کنیم، بازاری، کسبه تولیدگر، کشاورز، عطاری ، داروخانه دار،بیاییم این روزها را ،ایام ایثارمان قرار دهیم باگذشتن از سود بیشتر،بریدن طمع از سود بیشتر، وبرای رضای خدا، و نجات همنوع، الگو شویم. پزشکان ،بهیاران پرستاران، کادر درمان این کشور الحق والانصاف ، ازخودگذشتگی نشان دادند، دراین راه جان دادند توان دادند واز خود مایه ها نهادند، بیاییم ماهم مایه بگذاریم.
هموطن هم دین وهم مسلک، آویشن راکه نه حاکمیت گران میکند، هویج ومایحتاجی که به بهبود وخامت احوال بیماران کرونایی مینجامد را که نه حاکمان گران ویا کمبود واحیانا انبار کرده ویا محدود کرده اند، اینا که دیگر نه فایزر ونه مدرنا ونه چیزیست که برشما، حـــرام ومنع کرده باشند.
ممکن است از نگارنده خرده بگیرید که اینگونه فتوا دادن های شما یعنی همه چیز بر دوش ملت،، وحاکمیت رها وآسوده!!
البته که حرفتان درست است، اما مگرنه همین ماها وشماها بودیم که جنگ را تمام کردیم، مشقات وکمبودهای پس از جنگ راپشت سر نهادیم،به زلزله وسیل زده ها کمک کردیم، به جشن عاطفه ها عاطفه بخشیدیم، آری اری، شماها همیشه دست دولت ها را درجیب خودتان احساس کرده اید و حقیقت هم دارد، اما امروز واین ایام، ایام دیگریست، بیاییم با گذار ازاین بُحران ، برای آینده مان درس ها وعبرت ها بگیریم. کُشندگی کرونا خیلی بد است خیلی بی رحمانه است، اما درس های خوبی هم داشت، تجاربی هم آموزش داد. ناگفته هایی هم گفت. واقعیت هایی را هم برملا ساخت واین تویی که باید ،پندگیری و از آن آزموده های خوبی گرفته باشی…….

• منبع خبر : نصیر بوشهر