در این روزها در رسانه ها میخوانیم و میبینیم و میشنویم که تمامی کارشناسان حوزه بهداشت و درمان به درستی برای همه ی کشورهای درگیر با بیماری #کورنا_ویروس توصیه می کنند، باید در #خانه_بمانید تا چرخه انتشار ویروس قطع گردد.
اکثریت جامعه به دلیل ترس از جانشان و همچنین جلوگیری از ایجاد خطر برای دیگر همشهریان، در خانه می مانند و مانده اند. با آن افرادی که از خوشی زیادی سفر می کنند و جان خودشان و دیگران به خطر میاندازند بحثی ندارم، فقط دعا میکنم خداوند متعال آنها را سر عقل بیاورد.
اما بخشی از جامعه همواره #خانه_به_دوش هستند و با خطری خیلی بالاتر از کورنا ویروس درگیرند، آن خطر به آنها اجازه نمی دهد به ویروس مرگبار معلق یا تپیده روی شیئی توجه کنند ویا هراسی در دل خود راه بدهند، آنها را حکومتها باید دریابند، چه با کورنا و چه بی کورنا.
آنها غم نان دارند، آنها اگر صبح از خانه بیرون نیایند، یک وعده شام هم برای شب ندارند. #کارگران_روزمزد، بی خانمانها، #رانندگان_شوتی، #کوله_بران و… اینها هر روز از فرط مشکلات و فشارهای اقتصادی خود را در معرض خطر قرار میدهند، بنابراین برای آنها خطر کورنا از جمله خطرات دسته چندم است. کمک ششصدهزار تومانی کفاف این بی پناهان را نمیکند. هر کس میتواند در هر مقامی و جایگاهی به آنها که در برابر کورنا سنگری ندارند، کمک نماید و آنها را دریابد.
فقر و کار کردن برای تامین فقط خوراک روزانه را مدیران لاکچری سوار و متمولین بی درد درک نمی کنند. شوربختانه بخشی از مدیران ما اشرافیت از سر و رویشان می بارد. خطر فقر برای آنان که دردش را تحمل کرده اند ویا با آن دست و پنجه نرم می کنند، خیلی خطرناک تر از کورنا و امثال آن میباشد.

• منبع خبر : نصیر بوشهر