نصیربوشهر – مجید غاله:

سن بازنشسته سن هزینه هست،خود بخوان مفصل از این مجمل
جامعه جهانی به صورت اعمّ و جامعه داخلی خودمان به صورت اخصّ مدیون و وامدار افراد زحمتکش و بازنشستگانی است که با خدمت خالصانه و ایثار گرایانه خویش، سالهای متمادی منشاء خیر وبرکت به اجتماع و مردم بوده اند، افراد بزرگواری که سلامتی و جوانی خود را با تلاش و کوشش برای سرافرازی میهن و شهر خود در محل کار جا گذاشته تا این که به سن بازنشستگی رسیدند.
با گذری اجمالی که به درون جامعه داخلی و پیرامونی آن می اندازیم، شاهد عزیزانی هستیم که رنگ رخسار پیری، سپیدی موها و ژولیدگی بر چهره تک تک آنهامستولی گشته،افرادی که ازجوانی، عمر خود را با ده ها سال کاروتلاش وخدمت صادقانه
،دِین خودرا به مملکت ومردمان خویش اداء نموده اند تا این که به زمان خداحافظی و وداع برسند و این لحظه، لحظه ای بسیار مهم در زندگی آنان است ،وقتی به این افراد، بعد از سالها فعالیت وتلاش با تقدیر نامه ای ،اعلان بازنشستگی می شود شایدقابل تصور باشد که برای بعضی از انان خوشایند و برای بعضی دیگرشان ناخوشایند و سخت باشد، اماسرانجام و پایان کارمستخدم ، ترک اجباری محل خدمت و محیط کار است ،علی ایحال ان چیزی که برای این افراد ماندگار خواهد شد ایام باز نشستگی تا زمان وموعد مرگ است و قطعا ایام بازنشستگی آغاز مرحله جدیدی از زندگی فرد بازنشسته است که قطع به یقین با سختیها و فشارهای خاص خود همراه خواهد شد.
لازم و ضروری است که به نکته ای مبهم اما در عین حال بسیار مهم هم اشاره شود :با توجه به اینکه کارمندِ بازنشسته، به زعم همگان ، به ویژه خودِ بازنشستگان ،که خویشتن را عیال دولت( به صورت کل) و عیال سازمان بازنشستگی ( به صورت جزء) می دانند، ولی نمی دانیم که ماهیت و واقعیت موضوع را باید در کدام آیتم و محور دید که بازنشسته ها تابعی از کدام متغیرهای فوق الذکر هستند و نهایتاََ این افراد عیال دولت هستند یا خیر؟ و وظیفه ذاتی دولت در قبال فرزند،عیال و کارمند خود در چیست؟ اقدامات دولت پیرامون کدام محور که در جهت حفظ منافع غائی بازنشسته ها باشد می چرخد، آیا متولیان کشوری برای حفظ شخصیت و عزت بازنشسته در مقابل خانواده و نوه های خود که توان سربلند کردن داشته باشند، چه اقدامات عملی انجام داده اند و سرنوشت بازنشسته برایشان چه میزان مهم می باشد چنانچه از هر منظر و دیدگاهی به موضوع نگریسته شود حتی با توجه به مشکلات و محدودیت تهای پیش رویِ دولت و سازمان بازنشستگی و علی رغم تلاش و کوششان در جهت رفاه و آسایش بازنشسته ها وبهبود زندگی و معیشتشان که در سالهای گذشته اتفاق افتاده است ، بازهم وظیفه کامل دولت بر زندگی خوب و رفع مشکل و نگرانی همیشگی بازنشسته ها است که بر عهده دارد اما به نظر می رسد دولت مسئولیت را از ذمه خویش بر داشته و کُّلهم بر عهده سازمان بازنشستگی گذاشته که متولی وبانی اصلی بازنشستگان شده است،دولت در مورد حال و اینده بازنشسته از خود نمی تواند سلب مسئولیت نموده و اقدامات بهتر و کامل تری در راستای خواسته های آنان انجام ندهد ، پرسشی که وجود دارد این است که آیا ساز مان عریض و طویل بازنشستگی کشوری تاکنون به تعهدات و وظایف ذاتی خود در قبال جمعیت بازنشسته کشوری به درستی و به چه میزانی انجام داده و توانسته رضایت مندی این قشر، در مواردی از قبیل حقوق ، مسکن، بیمه کامل و… فراهم نماید یا خیر؟ که البته این خود بحثی مستقل و اصلی است و استفاده از اماکن رفاهی، سفرهای تفریحی وزیارتی داخل و خارج کشور ، بحث و مقولهء جانبی دیگری است که متاسفانه تاکنون از دید هر دو متولی کشوری مغفول مانده که نشان دهنده تضییع حق بازنشسته در موارد فوق است، پرسشی که اذهان بازنشسته ها را درگیر خود کرده این است که آیا متولیان مربوطه میدانند روزهای بازنشسته چگونه می گذرد، با کدام آیتم، تفریح ؟ مسافرت؟ تامین مخارج روزانه؟ یا با رنج و بیماری و تخت بیمارستان ، جایگاه اجتماعی امروز صندوق بازنشستگی کشوری در کجای زندگی موسپیدان خانه نشین قرار دارد و وظیفه آقایان در قبال زندگی راحت وبی دغدغه بازنشسته ها چیست، آیا این سازمان عریض وطویل که با پول و ثروت بازنشسته ها به ید طولائی دست یافته ، در کاستن رنج و غم آنان در جامعه موفق بوده یا خیر؟ ان شاءالله با رفع تبعیض میان بازنشستگان و شاغلان، وضعیت معیشتی و رفاهی ما نیز بهبود یابد.
والسلام

• منبع خبر : نصیر بوشهر