شهر نا ایمن پیامد بی توجهی به ضوابط شهرسازی است. نویسندگان قانون شهرداری در طی نیم قرن گذشته به موضوع ایمنی شهر توجه داشتند و در بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری بطور شفاف شهرداری ها را ملزم نمودند تدابیر لازم را برای حفظ شهر از خطر سیل اتخاذ نمایند. افزون بر آن، در بند ۲ ماده مذکور یکی دیگر از وظایف این نهاد محلی را تنظیف مجاری آب و نگهداری آن ذکر نمودند.

با این وصف چنانچه آب به سبب عدم تنظیف جوی به مسکن سالخورده ای وارد و منجر به مرگ وی شود آیا سخن از قتل غیر عمدی مسوولان شهری بجا است؟
در صورت اثبات تقصیر شهرداری به پرداخت دیه و جبران خسارتهای مالی محکوم می شود. اما افراط در مسوولیت دهی به شهرداری ناصواب است. بارانهای بی سابقه و سیل آسا که موجب غافل گیری مدیران شهری می شود از مصادیق حوادث غیر قابل پیش بینی محسوب می شود و طبعا بر فقدان مسوولیت و یا میزان آن اثر گذار است.
اما برنامه ریزی مدیران شهری باید به گونه ای باشد که پیش بینی و راهکارها برای بارش های حداکثری باشد تا ریسک خطر برای ساکنان به حداقل ممکن برسد.

• منبع خبر : نصیر بوشهر