نصیربوشهر – مجید غاله:

ایران در دوران پهلوی، بزرگترین وارد کننده مواد غذائی بود به اندازه ای که در صنایع کشاورزی و دامداری وابستگی محض به خارج از مرزهای کشور داشت، کشاورزان و دامداران بیکار روستاها که در گذشته ها در تامین مواد غذائی، نقش مهم و اساسی ایفاء نموده بودند ، براساس سیاستهای وابستگی و اشتباهات نظام وقت ، روانه شهرها شدند و روستاها را ازتولیدات محصولات خود خالی کردند، در واقع سیاستهای وقت به سمت وسوئی پیش رفت که واردات گندم از آمریکا، گوشت از اسرائیل و استرالیا، پنیر از دانمارک، تخم مرغ از اسرائیل، ، مرغ از فرانسه، سیب زمینی از پاکستان و… شکل گرفت.
بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران تحولی شگرف در این حوزه عقب مانده رقم خورد به طوری که با خود کفائی در بیشتر محصولات تنها ۱۰%مواد غذائی خارج از کشور تامین می شود و در بیشتر اقلام کشاورزی کشور به صادرات محض تبدیل شده است ، مقایسه ای ساده که ذخیره مواد غذائی تا سال
۱۳۵۶برای ۳۳روز با جمعیت ۲۵ میلیون نفر بود که در حال حاضر ذخائر موادغذائی برای جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور برای ۶ ماه تامین شده است که امنیت غذائی قابل اتکائی برای کشور به حساب می آید.
ایران اولین و بزرگترین صادر کننده محصولاتی همچون پسته، انار، زعفران و…… است.
صنعت سیلو سازی با بومی سازی بعد از انقلاب ، نقش اساسی در ذخیره کالای استراتژیک گندم که با تولیدی معادل ۱۴/۵ میلیون تن دارد، به خودکفائی کامل رسیده است و حتی در بعضی مواقع صادرات این محصول استراتژیک نیز وجود داشته است ،‌داشتن رتبه بالا در تولید گُل در جهان، ، رتبه ۷ در تولید گیاهان داروئی، در سد سازی نیر که بعد از قطع وابستگی در این صنعت رخ داده، دارای مقام سوم در جهان می باشد که خود نقشی بنیادین در حوزه کشاورزی و تولیدات آن دارد، همچنین تولید گوشت مرغ به ۲ میلیون تن و تولید تخم مرغ به ۹۴ هزار تن رسیده است، که البته ریز کردن تولیدات کشاورزی و محصولات دامی بسیار بیشتر از مواردِ ارائه شدهء خلاصه می باشد که از حوصله مخاطب خارج است.
ناگفته نماند در حوزه دامداری، گوشت سفید و کشاورزی با عدم اتخاذ سیاستهای اشتباه مقطعی و موردی، در حال حاضر دارای اشکالاتی در تولید و توزیع می باشد که قابل مرتفع شدن می باشد

• منبع خبر : نصیر بوشهر