او روز پشت بنگسار اهل دریا از مویگیر تا موزیریا وجاشو و ناخدا تا طباخ جمعشو جمع بید.حرفشو همش از طیفون و غرقیا وجونور دریا بید.از جونوری که همری بادقوس و شمال و طیفون همیطور که روکول موج سوارن میا تا بر بچه ها که تهنا کر دریا لوت می ندازن وموهیی ریز صیدمیکنن یا […]

هوا تپ کرده و دریا خوار بید.کیچه های محله خلوت و خاموش هر رهگذری دونگ عطر سخاوتمندی و غریب نوازی اهالی دریا دل ؛میشد و موندگار محله های بندر میشد. در سرا خونی ناخدا چهار طاق واز بید.بو عطر خوش گل یاس سفید خونی ناخدا تموم کیچه ها ورداشته بید تا کر دریا. دختر بس […]