*. مرگ تدریجی تیم های ریشه دار در بوشهر * ✍️عباس طبیب نژاد بعد از دو ماه واگذاری امتیاز لیگ برتر فوتبال ساحلی به گناوه، دیروز به ناچار به طرف زمین ساحلی رفتم. دیدن زمینی که بعد از پانزده سال، اولین خرداد بدون تیم و بازیکن را تجربه می کند. غم و اندوهی تمام وجودم […]

*. مرگ تدریجی تیم های ریشه دار در بوشهر *

✍️عباس طبیب نژاد
بعد از دو ماه واگذاری امتیاز لیگ برتر فوتبال ساحلی به گناوه، دیروز به ناچار به طرف زمین ساحلی رفتم. دیدن زمینی که بعد از پانزده سال، اولین خرداد بدون تیم و بازیکن را تجربه می کند. غم و اندوهی تمام وجودم را فرا گرفت آخر مگر امکان دارد تیمی با ده فینال از سال ۸۷ تا ۹۷ و با ۵ قهرمانی و ۵ نایب قهرمانی به یکباره محو شود؟ این شاید از عجایب روزگار غداری بر می آید که بعضی را به ناحق در بغل گرفته و باشگاهی که مثل گربه، بچه هایش را در دهان می گیرد که آسیبی به آن نرسد را به یکباره به تاریخ بیرحمی پیوند دهد که تاریخ نویسان آن روزگار لعنتی قطعا آلوده به قدرت هستند.
بی اختیار یاد روزهایی افتادم که هر روز به اتاقهای صاحبان شهر، برای اندک بودجه ای مراجعه می کردیم به مانند آنکه به استخدام روزانه درآمده بودیم و ما که در سودای شعر استاد شهریار بودیم که می گفت” برو ای گدای مسکین در خانه علی زن، که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را …” یعنی مولا علی برای رسیدگی به دردمند در اوج بندگی به خدای خود در حالت رکوع، نماز خود را قطع و به دردمند رسیدگی می کرد و ما به خیال ساده خود به عنوان اینکه سرداران، مرید حضرت علی هستند هر روز به تلاش خود برای دیدن آنها ادامه می دادیم ولی هر روز که میگذشت روز شمار معکوس به مثابه ناقوس مرگ هر ساعت به ما نزدیک تر می شد در آخر به اینجا ختم شد. یک اپیدمی، یک عادت در شهر ما بوشهر. مرگ تدریجی تیم های ریشه دار که به یکباره قبل از اینکه قطره های تلخ اشک سرازیر شود مکانیسم های دفاعی ذهنی به موقع تصویر مصدق رهبر ملی کردن نفت کنار دیوارهای احمد آباد در تبعید آنروز، علی دایی محروم از مربیگری و عادل فردوسی پور با ژست های پوپولیستی ولی یک پدیده بینظیر و خلاق در عالم ژورنالیستی امروز محروم از همه چیز ووو…
خیلی دیگر به خودم فکر نکردم که با ۱۰ فینال مستمر که برای خیلی از ورزشیها یک آرزو و رویا است، امروز باید خانه نشین شوم، فقط و فقط غصه تیم و جوانانی خوردم که اولین خرداد ماه بدون دریانوردان تجربه می کنند و بعد زمین ورزشی آن که در آوار شدن و نابودی با زمین بغلی رقابت تنگاتنگی می کند. چقدر خوش به حال مسئولین شهر است، از شورای شعار تا اداره ورزش و استانداری که به چه اندازه پیرو حضرت علی هستند.
در آخر از استاد شهریار به فرشته ای به نام اعتصامی رسیدم که می گفت؛
رام تو نمی شود زمانه
رام از چه شدی، رمیدن آموز

عباس طبیب نژاد
https://chat.whatsapp.com/FASCcm7aKvj3piP1XKod70

  • منبع خبر : نصیر بوشهر انلاین